Gerwald Radsma [1977]

 

Ondanks dat het leven soms aanvoelt als een hel, hoeven daar geen  klaagzang over te zingen. Het is aan ons de waanzin te overstijgen en onszelf op te bouwen.

 

Mijn vroegere herinnering gaan gepaard met een schreeuwende vader, tergende klasgenoten, en een school die je voor dom achterlaat. Na de dood van mijn moeder in 1995 ging ik in haar gedachtenis studeren, maar de eendimensionaal georiënteerde kunstacademie waar onderwijs verzandde in een soort collectieve zelfstudie, bezat nog niet eens een fractie van de kwaliteit die nodig is om een student naar behoren te onderwijzen. Toen mijn vader in 2005 overleed bleek dat ik mijn creërende vermogen negatief had ontwikkeld en stopte met de kunst.

 

En toch, door alles was gebeurd draag ik een kern mee die ik puur hou, een beschermende barrière tussen mij, de pijn en de waanzin. Om mijzelf en mijn naïeve kind-zijn te beschermen en te voeden.

Inmiddels blijkt dat neurologen eindelijk de liefde onderzoeken en weten we hoe we lichte depressies zonder medicijnen kunnen bestrijden. De steeds vermenselijkende wetenschap zorgt dat wij als mens ons kunnen ontwikkelen en om onszelf te kunnen overstijgen. Hoewel kunst nog niet helemaal klaar is met het cynisme van het postmoderne wil ik een ruimte uitsnijden voor de empathie en de menselijke ervaring.

Op dit moment beleef ik de renaissance van mijn leven, ik geef les op de Fotoacademie, is mijn eerste vriendinnetje met wie ik verkeer sinds 1995 mijn vrouw, en heb ik na de geboorte van ons zoontje Waldemar ontdekt wat kracht is.

 

Sinds 31 mei 2016 heb ik mezelf niet meer dom verklaard,  dit na aanleiding een van de lezing voor Neuro Esthetiek die ik gaf in Utrecht.

 

 Verslaafd aan audioboeken, drink ik kennis als water uit een brandweerslang. Na deze gewoonte een paar jaar te hebben volgehouden, kristalliseren nu uiteindelijk de facetten die al lang in mijn onderstroom aanwezig waren, en zie ik de patronen vormen.  Dit project is als geheel een beproeving van mezelf naar mijzelf om mij uiteindelijk als mijn ware zelf te kunnen manifesteren.