Uu
An Ambivalent center
Ambivalence
Self-reflection
Growth
The artwork describes a mental landscape with a feeling temperature between cold and warm, positive and negative, orderly or chaotic. The landscape consists of a network of globes and tunnels. It is possible to travel freely between these globes and to wander and discover in this way.
We are trapped in a web, a maze of choices. The natural entropy ensures that there are always more choices than one. Finding the right or optimal one often costs a lot of energy and insight. This artwork does not tell you what to do. Sometimes you are simply wandering, then you need harmony, sometimes you do your discovery in pain. Ambivalence teaches us that we have to analyze the situation before us and make a conscious position to solve them.
We ourselves are our own worst observers. Only after we have pulled through the deep, and looking from the heights to the valley that we leave behind, we see our trail. It is the daily dictatorship that forces you to go along until you give up on the rut. To escape from this maze, to take awareness and position and act upon it is, in my opinion, the greatest human good. This work is not about my reflection. By forming these globes with empathy and pathos, I hope that it invites reflection. It is the transcendental experience that allows us to lift the feet off the floor and temporarily transcend ourselves. Where we can reflect well on earth again. The passive experience falls away for a rich internal but interactive experience.
Progression takes place on the brink of chaos. On the one hand flanked by order, where stability prevails. No progress will occur here. Progression is locked here. Chaos can not contain strength due to its fleeting nature, it immediately dissolves into action. No progress will take place here either.
Growth arises from the pounding of the chaos on order. Patterns are formed by the resistance of order to change and the changeful nature of chaos.
We are obliged to ourselves and our environment, to play with these forces, and to master them.
An Ambivalent center
Het kunstwerk beschrijft een mentaal landschap met een gevoelstemperatuur tussen koud en warm, positief en negatief, ordelijk of chaotisch. Het landschap bestaat uit een netwerk van globes en tunnels. Het is mogelijk om vrij te reizen tussen deze globes, en op deze manier rond te dolen en te ontdekken.
Ambivalentie
Wij zitten gevangen in een web, een doolhof van keuzes. De natuurlijke entropie zorgt ervoor dat er altijd meer keuzes zijn dan een. Het vinden van de juiste of meest optimale, kost dan ook vaak veel energie en inzicht. Dit kunstwerk vertelt je dan ook niet wat te doen. Soms ben je simpelweg aan het dolen, dan weer heb je harmonie nodig, soms doe je je ontdekking in de pijn. Ambivalentie leert ons dat we de knoopwerk die voor ons ligt moeten ontleden en bewust stelling moeten innemen om deze op te lossen.
Zelfreflectie
Wij zijn zelf ons eigen slechtste waarnemers. Pas nadat we door het diepe getrokken zijn, en kijken vanuit de hoogte naar het dal die we achterlaten zien we pas ons spoor. Het is de dictatuur van alledag die je dwingt mee te gaan totdat je je opgeeft aan de sleur. Het ontsnappen aan dit doolhof, bewustwording en stelling nemen en er naar handelen is naar mijn mening het grootste menselijke goed. Dit kunstwerk gaat niet over mijn reflectie. Door met empathie en pathos deze globes te vormen, hoop ik dat het uitnodigt tot reflectie. Het is de transcendente ervaring waardoor we de voetjes van de vloer kunnen tillen en onszelf tijdelijk kunnen ontstijgen. Waarnaar we weer terug op aarde ons goed kunnen spiegelen. De passieve beleving valt weg voor een rijke interne doch interactieve ervaring, en ieder is hierin deelgenoot.
Groei
Progressie vind plaats op de rand van chaos. Aan de ene kant geflankeerd door orde, waar stabiliteit heerst. Hier zal geen progressie voorkomen. Kracht zit daar opgesloten. Chaos kan door zijn vluchtige natuur geen kracht bevatten, ze lost direct op in actie. Ook hier zal geen vooruitgang plaatsvinden.
Groei ontstaat door het beuken van de chaos op de orde, orde geeft weerstand en patronen ontstaan waar beide op elkaar reageren.
Wij zijn gedoemd, maar eigenlijk ook naar onszelf en onze omgeving verplicht, om met deze krachten te spelen, en deze ons meester te maken.